Dünya genelinde pandemiyle başlayan ve enflasyonla devam eden süreçte, metropol sakinlerinin yüzde 15 ile yüzde 28’inin muhtemelen şehir dışına taşınacağı öngörülüyor

Türkiye’de de pandemiyle başlayan ve barınma maliyetlerinin artmasıyla devam eden zorunlu göç, İstanbul’un alternatifi olarak Çanakkale ve Sakarya, Ankara’nın alternatifi olarak da Bolu ve Konya gibi 2’nci kademe şehirlere kaçışı artırdı.
Uzaktan çalışmanın etkisiyle başlayan “tatil evlerinde yıl boyu yaşama” ve kurumsal şirketlerin “genel merkezleri büyük şehirler dışına taşıma” eğilimleri, ticari taraftaki trendleri de etkilemiş gözüküyor. Nispeten yoğunluğu az, yaşam kalitesi yüksek şehirlerin hem markalı konut projelerini, hem de yatırımcıları çekeceği ve önümüzdeki beş sene için ekonomik büyüme ve gözde gayrimenkuller için daha fazla değer artışı sağlayacağı öngörülüyor. 
Geçmiş kriz dönemlerinde olduğu gibi kendi varlıklı vatandaşlarını ortaya çıkartmakta bonkör davranan permacrisis, yeni varlıklı vatandaşların talepleriyle metrekare fiyatlarını 10 bin dolar seviyesine taşırken, Rus oligarkların etkisiyle yeni Londra olmaya hazırlanan İstanbul’un metrekaresi 30 bin dolarları bulan yeni lüks çağına hazırlanması gerekiyor.
Diğer taraftan tinyhouse’ların moda olmaktan çıkıp,  barınabilmek için “zorunluluk” haline gelmeye başladığını da görüyoruz. Özellikle büyük şehirler için 1+1 ve 1+0 evler yeniden gündeme gelirken, bu evlerden 2+1 ev verimi almak isteyen tüketiciler için iç mimari de çok daha fazla önem kazanmaya başlayacak.